Το ξέρουμε από την προηγούμενη κρίση, το ζούμε σήμερα μέσα στην επιδημία, θα το φωνάξουμε ακόμα δυνατότερα αύριο, μπροστά στη νέα κρίση που έρχεται: η έμπρακτη αλληλεγγύη είναι για εμάς η πιο δυνατή φωνή ενάντια στην αδικία, τη φτώχεια, την ανισότητα.
Η κυβέρνηση έχει κάνει τις επιλογές της: μέσα την κρίση μοιράζει το δημόσιο χρήμα σε εξοπλισμούς, ΜΜΕ και κλινικάρχες. Οι εργαζόμενοι/ες καλούνται να ζήσουν με πενιχρά επιδόματα, οι άνεργοι αυξάνονται, οι άστεγοι παραμένουν στο δρόμο. Από κοντά, η διοίκηση του Δήμου αρνείται να σταθεί μαζί με την κοινωνική πλειοψηφία, για να μην κακοκαρδίσει την κυβέρνηση. Είπε όχι για παράδειγμα στη στοιχειώδη πρότασή μας να νοικιάσει ξενοδοχεία για τους θετικούς ασθενείς που εξέρχονται από τα νοσοκομεία. Συνεχίζει, παρά τις εκκλήσεις μας, να απαιτεί δημοτικά τέλη ακόμα και από τους άνεργους. Αδυνατεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα ουσιαστικής κοινωνικής πρόνοιας.
Σε αυτή τη συνθήκη, κάθε συμβολική πράξη αλληλεγγύης αποτελεί ένα μικρό βήμα αντίστασης. Η Πόλη Ανάποδα, συμμετέχοντας στην πρωτοβουλία #UnBoxSolidarity του Κοινωνικού Κέντρου/ Στεκιού Μεταναστών που έχουν αγκαλιάσει και άλλες ομάδες και συλλογικότητες της Θεσσαλονίκης, τοποθέτησε τρία ακόμα κουτιά αλληλεγγύης σε τρεις γειτονιές της πόλης. Στα κουτιά αυτά τοποθετούμε είδη πρώτης ανάγκης, τρόφιμα μακράς διαρκείας και είδη ατομικής υγιεινής και καλούμε όποιον μπορεί να βάζει, όποιον χρειάζεται να παίρνει.
Τα 3 καλάθια/τελάρα μας βρίσκονται:
