Την Τρίτη 2 Γενάρη το νέο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης κλήθηκε να «εκλέξει» το Προεδρείο και τα μέλη της Δημοτικής Επιτροπής. Τα εισαγωγικά είναι δυστυχώς αναγκαία, γιατί από αυτή τη διαδικασία απουσίασε και αυτή τη φορά κάθε έννοια δημοκρατίας και αναλογικότητας. Πρώτα από όλα, η ίδια η σύνθεση του Δημοτικού Συμβουλίου αλλοιώνει βαθιά τη λαϊκή ψήφο, αφού ο νόμος Βορίδη έδωσε στην πλειοψηφούσα παράταξη το 60% των εδρών. Για να το πούμε με αριθμούς, η παράταξη της διοίκησης έλαβε 26% στις εκλογές και 26 έδρες (μία έδρα για κάθε μονάδα), ενώ η Πόλη Ανάποδα, για παράδειγμα, με το 5,5% των ψήφων πήρε μόλις μία έδρα, δηλαδή υποεκπροσωπείται κατά έξι φορές.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος νόμος αποστεώνει ακόμη περισσότερο το εκλεγμένο σώμα από ουσιαστικές αρμοδιότητες, τις οποίες μεταβιβάζει σε μία ολιγομελή Δημοτική Επιτροπή όπου συνενώνονται τρία διαφορετικά ως τώρα όργανα: Εκτελεστική Επιτροπή, Επιτροπή Οικονομικών και Επιτροπή Ποιότητας Ζωής. Η απάντηση δηλαδή στην ύπαρξη τριών τοπικών «υπουργείων» που αποφάσιζαν για τα περισσότερα κρίσιμα ζητήματα του δήμου (αφήνοντας στο δημοτικό συμβούλιο τη δυνατότητα απόφασης για θέματα όπως την επιβολή προστίμων για υπαίθριες διαφημίσεις ή την έγκριση του ποσού που δικαιούται για τηλεφωνικές κλήσεις ο δήμαρχος και άλλα ωραία), ήταν η δημιουργία ενός «υπερυπουργείου» που θα λύνει και θα δένει λογοδοτώντας ελάχιστα στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Στη νέα αυτή Δημοτική Επιτροπή, σύμφωνα πάντα με τον νόμο, έξι στα εννέα μέλη «εκλέγονται» από την παράταξη της διοίκησης (βλέπουμε ότι ήδη το 60% των εδρών της στο ΔΣ γίνεται 66,6% στην Επιτροπή) και τα υπόλοιπα τρία από όλες τις παρατάξεις της αντιπολίτευσης. Στην καινοφανή αυτή «εκλογική» διαδικασία, οι σύμβουλοι της αντιπολίτευσης ψηφίζουν από κοινού για τα τρία μέλη, με τον προφανή κίνδυνο να εκλεγούν μόνο εκπρόσωποι της μείζονος αντιπολίτευσης -όπως έγινε άλλωστε για παράδειγμα στον Δήμο Αθηναίων.
Σε αυτά τα ασφυκτικά πλαίσια, η Πόλη Ανάποδα ζήτησε κατ’ ελάχιστον την αναλογική παρουσία όλης της αντιπολίτευσης στη Δημοτική Επιτροπή, μέσα από την εκλογή ενός μέλους από κάθε παράταξη και την εναλλαγή τους στη μέση της θητείας. Η πρότασή μας δεν έγινε δεκτή από τις υπόλοιπες παρατάξεις. Παρόλα αυτά, επιμένοντας στη θέση αρχής μας, η δημοτική σύμβουλος της Πόλης Ανάποδα, Μαρία Κέκη, ψήφισε, εκτός από την ίδια, και δύο υποψήφιους από παρατάξεις της ελάσσονος αντιπολίτευσης (Λαϊκή Συσπείρωση – Θεσσαλονίκη για Όλους). Με αυτή τη στάση αποτρέψαμε τουλάχιστον τη μονοπώληση των τριών εδρών από τα μέλη της παράταξης Ζερβα με την εκλογή ενός συμβούλου από την παράταξη Πέγκα, του κ. Τρεμόπουλου. Έτσι, παρά τα όσα γράφτηκαν, η σύμβουλος της Πόλης Ανάποδα ήταν η μόνη που λειτούργησε με ένα τέτοιο δημοκρατικό κριτήριο, καθώς κανένας άλλος σύμβουλος δεν ψήφισε υποψήφιο από άλλη παράταξη της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Τέλος, η «εκλογή» των μελών του Προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου έγινε -πάλι σύμφωνα με τον νόμο- με τον ορισμό τους από τις τρεις μεγαλύτερες παρατάξεις, χωρίς καμία δυνατότητα ανθυποψηφιότητας και χωρίς κανένα πολιτικό πρόγραμμα και περιεχόμενο. Σε αυτή τη διαδικασία η στάση μας ήταν το λευκό, καθώς -χωρίς καμία προσωπική μομφή απέναντι στα πρόσωπα που προτάθηκαν κι εξελέγησαν- δεν μπορούσαμε να έχουμε ουσιαστικά λόγο στη διαδικασία.
Παρά τις προφανώς αντιδημοκρατικές προβλέψεις του εκλογικού νόμου, ελπίζουμε η λειτουργία του νέου Δημοτικού Συμβουλίου να αποδειχθεί ένα βήμα δημοκρατικού διαλόγου, ανοιχτό σε όλη την κοινωνία της πόλης. Ως Πόλη Ανάποδα, ακόμα και με τη μία έδρα που μας αναλογεί αυτή τη στιγμή, θα συμβάλλουμε όσο μπορούμε σε αυτή.