Την Κυριακή 1η Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη συνεδρίαση του νέου δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Θεσσαλονίκης με θέμα την εκλογή των μελών του Προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου και των μελών της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής. Σε αυτή -χωρίς μεγάλη έκπληξη είναι αλήθεια- είδαμε καταρχάς και στην πράξη την αντιδημοκρατικότητα και τον ευτελισμό τόσο της λαϊκής ετυμηγορίας, όσο και των θεσμών, που έφερε η μεταρρύθμιση του «Κλεισθένη» στην τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και οι πρόσφατες, επί τα χείρω, σχετικές τροπολογίες που προώθησε η νέα κυβέρνηση της ΝΔ.
Τροπολογίες οι οποίες, βρίσκοντας πάτημα στο ανακόλουθο νομοθέτημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που θέσπισε απλή αναλογική για την εκλογή του δημοτικού συμβουλίου, πλειοψηφικό όμως για την εκλογή δημάρχου (στον οποίο δίνονταν φυσικά υπερεξουσίες), χρησιμοποίησαν προσχηματικά το επιχείρημα της «κυβερνησιμότητας» για να ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τους δημάρχους και τις παρατάξεις τους, φίλα προσκείμενους στη νέα κυβέρνηση σε πολλές περιπτώσεις, καθιστώντας τους απόλυτα κυρίαρχους.
Κι όλα αυτά, όχι μόνο χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα αποτελέσματα της πρώτης Κυριακής των εκλογών, στις οποίες το εκλογικό σώμα εκφράστηκε έχοντας ως δεδομένο ένα άλλο σύστημα διοίκησης, αλλά και με φωτογραφικές διατάξεις που ευνοούν σκανδαλωδώς την ανατροπή των αποτελεσμάτων αυτών. Η ισονομία και η αναλογικότητα πάνε περίπατο και χαρακτηριστικό ως προς αυτό είναι το παράδειγμα της εκλογής των μελών της Οικονομικής Επιτροπής και της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής.
Η συνεδρίαση λοιπόν της 1ης Σεπτεμβρίου, η οποία παρότι υπήρχε στο πρόγραμμα της δημοτικής τηλεόρασης, δεν μεταδόθηκε ζωντανά (γιατί άραγε;), ξεκίνησε με την ανάδειξη του προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου. Με μια πρωτοφανή διαδικασία σύμφωνα με τον νέο νόμο, το προεδρείο δεν ψηφίστηκε από το σώμα, όπως συμβαίνει σε οποιοδήποτε συμβούλιο/κοινοβούλιο προβλέπεται προεδρείο, αλλά ορίστηκε από τις παρατάξεις του δημάρχου Κωνσταντίνου Ζέρβα (πρόεδρος), της μείζονος αντιπολίτευσης του Νίκου Ταχιάου (αντιπρόεδρος) και της ελάσσονος αντιπολίτευσης του Γιώργου Ορφανού (γραμματέας).
Με αυτόν τον τρόπο, ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, που κατέχει θέση με βαρύνουσα σημασία, χαίρει της εκπεφρασμένης (μειοψηφικότατης) αποδοχής μόνο της παράταξης του δημάρχου και των τριών δημοτικών συμβούλων που είχαν καταθέσει δήλωση σύμπραξης (7+3=10/49), τη στιγμή που, για παράδειγμα, ο νυν πρόεδρος της Βουλής εξελέγη με 283 ψήφους στις 300.
Μόλις ορίστηκε το προεδρείο, αναγνώστηκαν από αυτό οι δηλώσεις ανεξαρτητοποίησης πέντε δημοτικών συμβούλων της παράταξης Ταχιάου και δύο της παράταξης Ορφανού, σύμφωνα με τις οποίες θα στηρίξουν από τούδε τον δήμαρχο. Με αυτή την κίνηση, ενδεικτική του πώς συγκροτήθηκαν εξαρχής, οι δύο παρατάξεις από τις οποίες μερικά λεπτά πριν προήλθαν λόγω αριθμού εδρών ο αντιπρόεδρος και η γραμματέας του προεδρείου, βρέθηκαν στην τρίτη και την τέταρτη θέση σε αριθμό εδρών αντίστοιχα!
Όλες αυτές οι εξελίξεις, καθώς και η επικείμενη πολύ προβληματική διαδικασία ανάδειξης των μελών των δύο επιτροπών, οι οποίες βάσει του νέου νόμου έχουν πλέον πολύ αναβαθμισμένο ρόλο, οδήγησαν εμάς, καθώς και την πλειοψηφία των παρατάξεων της αντιπολίτευσης, σε διαμαρτυρίες και τοποθετήσεις επί της διαδικασίας.
Από τη μεριά μας δηλώσαμε ξεκάθαρα ότι δεν μπορούμε παρά να απέχουμε από μια διαδικασία η οποία δίνει εκ των προτέρων, καταργώντας κάθε έννοια αναλογικής αντιπροσώπευσης, στην παράταξη του δημάρχου την πλειοψηφία στις δύο ενδεκαμελείς επιτροπές (3 διορισμένα μέλη + 3 με εκλογή), και ορίζει ότι δικαίωμα κατάθεσης ψηφοδελτίου έχουν μόνο οι παρατάξεις που «δικαιούνται» να εκλέξουν μέλη στην επιτροπή με βάση των αριθμό των εδρών τους στο δημοτικό συμβούλιο. Ταυτόχρονα, με μια έωλη νομικά και πολιτικά διάταξη, επιτρέπει τη συγκρότηση και κατάθεση ψηφοδελτίου από τους ανεξάρτητους συμβούλους, οι οποίοι μόνο για τη συγκεκριμένη ψηφοφορία μπορούν να σχηματίσουν παράταξη (!), χωρίς όμως να προβλέπεται αντίστοιχα η συνεργασία δύο ή περισσοτέρων παρατάξεων προκειμένου να εκλέξουν από κοινού κάποιο μέλος της επιτροπής.
Με αυτή τη «σχεδόν» φωτογραφική διάταξη, ο νομοθέτης φαίνεται να θεωρεί πιο θεμιτή την ευκαιριακή σύμπραξη ανεξάρτητων συμβούλων (οι οποίοι, όπως φάνηκε και στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, πολύ βολικά ανεξαρτητοποιούνται τη δεδομένη χρονική στιγμή για να στηρίξουν τον δήμαρχο, αλλά δεν προσχωρούν στην παράταξή του), από τη σύμπραξη παρατάξεων ή έστω την ψήφιση υποψηφίων μιας μικρής παράταξης από άλλα μέλη του δημοτικού συμβουλίου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η «παράταξη» των ανεξάρτητων συμβούλων εξέλεξε ένα μέλος, το οποίο διαφορετικά θα εξέλεγε μια από τις πραγματικές δημοτικές παρατάξεις.
Η διαδικασία λοιπόν ολοκληρώθηκε με την παράταξη του δημάρχου να ελέγχει ουσιαστικά επτά από τις έντεκα θέσεις της κάθε επιτροπής, αφήνοντας ακόμη μικρότερα περιθώρια στην πολυφωνία και τη δημοκρατική έκφραση των διαφωνιών εντός τους. Για μας αυτό το αντιδημοκρατικό πλαίσιο, που θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να ανατραπεί άμεσα, σημαίνει την ανάγκη για ακόμη μεγαλύτερη επαγρύπνηση και εγρήγορση κατά τη λειτουργία όλων των οργάνων του δήμου.
Είναι ξεκάθαρο ότι πριν καλά καλά ξεκινήσουν οι διαδικασίες του δημοτικού συμβουλίου αποκαλύφθηκε το πραγματικό πρόσωπο των «μεγάλων», «σοβαρών» παρατάξεων. Εξόφθαλμος καιροσκοπισμός, ευκαιριακές συγκολλήσεις χωρίς πρόγραμμα και αρχές, υποτίμηση της δημοκρατίας, παραγοντισμός, συζητήσεις κεκλεισμένων των θυρών, αντίληψη της πολιτικής όχι ως προσφοράς στον τόπο, αλλά ως οχήματος προσωπικής ανέλιξης. Ποιοι και ποιες πιστεύουν πραγματικά ότι αυτές οι δυνάμεις μπορούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες και τις αγωνίες της κοινωνικής πλειοψηφίας, των εργαζομένων και της νεολαίας; Ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής μας δείχνουν ότι είναι πολύ πιο πρόθυμες να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και να παραδώσουν γη και ύδωρ στους ισχυρούς -ντόπιους και μη.
Εμείς είμαστε στον αντίποδα. Θέλουμε να εκφράσουμε τον κόσμο μας, δηλαδή τον κόσμο της εργασίας, τους ανθρώπους των κινημάτων, τους άνδρες και τις γυναίκες που μοχθούν και αγωνίζονται για μια πόλη κοινωνικά και περιβαλλοντικά βιώσιμη. Γι’ αυτό επενδύουμε στη δημοκρατία, τη συμμετοχή, τον λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο των πεπραγμένων της διοίκησης του Δήμου. Είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής σε όλα τα επίπεδα, θεωρούμε ότι όλοι/ες οι εκπρόσωποι σε συμβούλιο και επιτροπές οφείλουν να είναι αιρετοί και ανακλητοί, είμαστε υπέρμαχοι των συνελεύσεων κατοίκων στις γειτονιές. Δηλώνουμε ρητά ότι την επόμενη περίοδο από τη μια θα αποκαλύπτουμε τις μεθοδεύσεις και τις παθογένειες των κυρίαρχων παρατάξεων και από την άλλη θα επιχειρούμε να καταθέτουμε προτάσεις-διεκδικήσεις επιδιώκοντας την ενεργή και μαχητική συμμετοχή της κοινωνίας της πόλης.
4 thoughts on “Δημαιρεσίες στον Δήμο Θεσσαλονίκης: εκλογές ή παρωδία;”