Επέτειος σήμερα της απελευθέρωσης της πόλης μας από τους άντρες και τις γυναίκες του ΕΛΑΣ και αντιπροσωπεία μελών της «Πόλης Ανάποδα» κατέθεσε λίγα λουλούδια στο μνημείο.
Επέτειοι σαν αυτή είναι πολύτιμες, γιατί μας θυμίζουν κάτι πολύ σημαντικό, κάτι που εύκολα ξεχνάμε όταν ζορίζουν τα πράγματα: μας θυμίζουν ότι όταν ο λαός θέλει, μπορεί να κάνει θαύματα. Μπορεί να φέρει τον κόσμο ανάποδα, να αντισταθεί, να εξεγερθεί, να νικήσει και τον πιο δυνατό αντίπαλο.
Μας θυμίζουν επίσης ότι στις μεγάλες αυτές στιγμές, δεν ήμασταν «όλοι ενωμένοι»: όσο η πλειοψηφία του λαού, οργανωμένη στον ΕΛΑΣ, πολεμούσε τους φασίστες κατακτητές, κάποιοι άλλοι όχι μόνο υποτάχθηκαν, αλλά συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, κατέδιδαν και σκότωναν πατριώτες, άρπαζαν τις περιουσίες της εβραϊκής κοινότητας. Μας θυμίζουν ότι όσο οι αντάρτες και οι αντάρτισσες του ΕΛΑΣ έδιναν στα βουνά και τους δρόμους τη μάχη για ελευθερία, δικαιοσύνη, λαοκρατία, οι αστοί, τα αφεντικά, τα κόμματα της εξουσίας, κήρυτταν την υποταγή, τη συνεργασία, την προσαρμογή στο «μικρότερο κακό» γιατί «δεν υπάρχει εναλλακτική».
Γι’ αυτό και επέτειοι σαν τη σημερινή προκαλούν οργή στους πολιτικούς επίγονους των ναζί και των συνεργατών τους, αλλά και αμηχανία στους εκπροσώπους της σημερινής εξουσίας. Γι’ αυτό και ο κατά τα άλλα λαλίστατος κ. Ζέρβας, δεν βρήκε μια λέξη να πει για αυτούς που απελευθέρωσαν την πόλη μας, δεν βρήκε ένα λουλούδι να αφήσει στο μνημείο τους.
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι επέτειοι σαν κι αυτή μας θυμίζουν το χρέος μας απέναντι στο φασισμό, την αδικία, την εκμετάλλευση, μας θυμίζουν ότι «θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα και πανανθρώπινη τη λευτεριά».
