Ένας πλωτός τερματικός σταθμός υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) σχεδιάζεται να εγκατασταθεί στον Θερμαϊκό κόλπο, σε μικρή απόσταση από τη Θεσσαλονίκη.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για εγκατάσταση δύο πλοίων, με την απαιτούμενη επιφάνεια για τη χωροθέτηση των πλωτών μονάδων και λοιπών εγκαταστάσεων να ανέρχεται σε περίπου 80 στρέμματα μέσα στον Θερμαϊκό κόλπο, σε απόσταση 3,4 χλμ από τον 6ο προβλήτα του λιμένα Θεσσαλονίκης και 3,1 χλμ από την πλησιέστερη ακτή στα δυτικά.
Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις μιας τέτοιας βιομηχανικής εγκατάστασης αναμένεται να είναι εξαιρετικά σοβαρές. Πρώτα απ’ όλα, κατά την καύση ή τη μεταφορά LNG, υπάρχει συχνά μια απρογραμμάτιστη διαρροή μεθανίου (CH4) στην ατμόσφαιρα. Το μεθάνιο είναι πιο επιβλαβές ως αέριο θερμοκηπίου σε σύγκριση με το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) κατά σχεδόν 80 φορές. Στη Θεσσαλονίκη ειδικά, η θαλάσσια αύρα θα μεταφέρει καθημερινά τους ρύπους αυτούς από τον Θερμαϊκό σε ολόκληρη την πόλη, με επιπτώσεις στην υγεία και την ποιότητα ζωής.
Δεύτερο, η αεριοποίηση του LNG πραγματοποιείται συνήθως με άντληση μεγάλων ποσοτήτων θαλασσινού νερού, το οποίο χλωριώνεται και χρησιμοποιείται για να θερμαίνει το υγροποιημένο LNG, ώστε αυτό να μετατραπεί ξανά σε αέριο. Η θερμοκρασία του υγροποιημένου αερίου είναι στους -160 οC. Έτσι, το νερό που επιστρέφεται στη θάλασσα βλάπτει τη θαλάσσια ζωή, τόσο εξαιτίας του χλωρίου όσο και της διαφοράς θερμοκρασίας. Κι αυτή η βλάβη θα συμβαίνει σε μια σημαντική ζώνη αλιείας και μυδοκαλλιεργειών, αλλά και έξω ακριβώς από μια περιοχή σημαντικών υγροτόπων, τις εκβολές των ποταμών Αξιού, Λουδία, Γαλλικού και Αλιάκμονα.
Τρίτο, οι εργασίες κατασκευής της βάσης και του υποθαλάσσιου αγωγού αναμένεται να αναταράξουν τον βυθό, σηκώνοντας τεράστιες ποσότητες καθισμένης λυματολάσπης, οι οποίες θα επιβαρύνουν τον όρμο και θα εντείνουν τα φαινόμενα ρύπανσης κι ευτροφισμού.
Το LNG που επαναεριοποιείται σε τερματικούς σταθμούς ενέχει επίσης σημαντικούς κινδύνους για την ασφάλεια. Εάν αναφλεγεί στην πηγή, οι ατμοί LNG μπορεί να μετατραπούν σε φλεγόμενη «πύρινη λίμνη» όπου καίγονται σε πιο υψηλές θερμοκρασίες από άλλα καύσιμα και δεν μπορούν να κατασβεστούν. Οι πυρκαγιές LNG αναπτύσσουν τόσο υψηλές θερμοκρασίες που μπορούν να προκαλέσουν εγκαύματα δεύτερου βαθμού ακόμα και σε απόσταση 1,5 χιλιομέτρου. Κατά συνέπεια, οι εγκαταστάσεις LNG ενέχουν σημαντικούς κινδύνους για τους πληθυσμούς που βρίσκονται κοντά.
Επίσης, στην περίπτωση ατυχήματος, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να δημιουργηθεί ένα φλεγόμενο νέφος, του οποίου η διασπορά θα είναι απρόβλεπτη, φτάνοντας χιλιόμετρα μακριά -πολλοί εκτιμούν έως και πέντε. Οι συνέπειες για την πόλη της Θεσσαλονίκης θα είναι ανυπολόγιστες.
Όμως, το κύριο ζήτημα είναι ο αγώνας ενάντια στην κλιματική κρίση. Κράτη κι εταιρείες έχουν χαρακτηρίσει το ορυκτό αέριο ως «μεταβατικό καύσιμο», ενώ πρόκειται για ένα ορυκτό καύσιμο που παράγει κανονικά αέρια του θερμοκηπίου.
Στην πραγματικότητα, η σχεδιασμένη διείσδυση του ορυκτού αερίου στην παραγωγή ενέργειας δεν αποτελεί σχέδιο «πράσινης μετάβασης», αλλά ιδιωτικοποίησης της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Παράλληλα, αυξάνει την εξάρτηση της ηλεκτροπαραγωγής από τις εισαγωγές και κατ’ επέκταση από τον εξαγωγέα, δηλαδή τις ΗΠΑ, μπλέκοντας την Ελλάδα πιο βαθιά στον διεθνή πόλεμο της ενέργειας -έναν πόλεμο οικονομικό, αλλά και πραγματικό, όπως βλέπουμε στην τραγωδία της Ουκρανίας.
Στην εποχή της κλιματικής κρίσης, η ενεργειακή μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα προς τις ανανεώσιμες πηγές, είναι ζήτημα επιβίωσης. Η μετάβαση αυτή είναι μια δύσκολη εξίσωση, καθώς δεν υπάρχει καμιά πηγή ενέργειας χωρίς επιπτώσεις. Δεν διατεινόμαστε ότι κατέχουμε κάποια μαγική λύση. Ξέρουμε όμως ότι η αλλαγή στην πηγή της ενέργειας δεν αρκεί, αν δεν συνδυαστεί με εξοικονόμηση και μείωση της σπατάλης, με αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, με περιορισμό της ιδιωτικής μετακίνησης και ενίσχυση των δημόσιων μεταφορών. Ξέρουμε επίσης ότι καμία μετάβαση δεν μπορεί να γίνει, όσο το ένα ορυκτό καύσιμο αντικαθιστά κάποιο άλλο, ανοίγοντας έναν νέο φαύλο κύκλο επενδύσεων κι ανταγωνισμών. Ξέρουμε τέλος ότι η μετάβαση αυτή δεν μπορεί να γίνει με κριτήριο το κέρδος και δεν μπορούμε να την εμπιστευτούμε σε εταιρίες, αλλά σε δημόσιες δομές, που θα λειτουργούν με βάση το κοινό συμφέρον. Η σχεδιαζόμενη επένδυση συνεπώς δεν αποτελεί ένα αναγκαίο βήμα, αλλά ένα ακόμα εμπόδιο στην ενεργειακή μετάβαση που χρειαζόμαστε.
Για όλους αυτούς τους λόγους, στεκόμαστε απέναντι στα σχέδια για τον επικίνδυνο για την πόλη πλωτό σταθμό: όχι με τη λογική «να γίνει αλλού», αλλά με τη ξεκάθαρη θέση να μη γίνει πουθενά.
Θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να συμβάλλουμε στη δημιουργία ενός μεγάλου μετώπου στην πόλη μας, που θα περιλαμβάνει όλες τις κοινωνικές δυνάμεις, τις συλλογικότητες και τους φορείς, όλους τους πολίτες και τις πολίτισσες που συμφωνούν στο «ούτε εδώ, ούτε πουθενά». Με αυτό τον όρο, το μέτωπο αυτό μπορεί να συντονιστεί με το παγκόσμιο κίνημα ενάντια στην κλιματική κρίση, αλλά και με αντίστοιχους αγώνες που γίνονται ήδη στον Βόλο. 6.000 πολίτες συμμετείχαν την Κυριακή 23 Νοεμβρίου στο παλλαϊκό συλλαλητήριο στον Βόλο ενάντια στην εγκατάσταση εξέδρας LNG στον πολύπαθο Παγασητικό Κόλπο, από όπου και η φωτογραφία της ανάρτησης (εφημερίδα Ταχυδρόμος). 6.000 συμπολίτες μας, μας δείχνουν τον δρόμο για το τι πρέπει να κάνουμε και στη Θεσσαλονίκη.
Στο πλαίσιο αυτό:
– Υπογράψαμε και συμμετέχουμε από την πρώτη στιγμή στην Πρωτοβουλία φορέων και συλλογικοτήτων ενάντια στον πλωτό σταθμό LNG στη Θεσσαλονίκη.
– Θέτουμε το θέμα επανειλημμένα στο Δημοτικό Συμβούλιο, ζητώντας να πάρει σαφή θέση.
Όχι στον πλωτό σταθμό LNG. Ούτε στον Θερμαϊκό ούτε πουθενά!
Η Πόλη Ανάποδα