Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης αποτελεί τον κορυφαίο πολιτιστικό θεσμό της πόλης, με διεθνή εμβέλεια, αλλά και βαθιά σχέση με τους κατοίκους της, οι οποίοι/ες το στηρίζουμε κάθε χρόνο.
Στην καρδιά αυτού του θεσμού βρίσκονται οι εργαζόμενοι και εργαζόμενές του, οι οποίοι/ες δικαιούνται τουλάχιστον δίκαιες και σταθερές εργασιακές σχέσεις. Αντί για αυτό, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καλύπτει τη συντριπτική πλειοψηφία των πάγιων αναγκών του (ετήσια δραστηριότητα) σε προσωπικό με συμβάσεις δίμηνης ή μηνιαίας διάρκειας. Έτσι, δεκάδες εργαζόμενοι/ες σε όλα τα νευραλγικά πόστα του φορέα, σε γραφεία και κινηματογραφικές αίθουσες, βρίσκονται σε αυτό το καθεστώς εργασιακής επισφάλειας εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Η απαράδεκτη αυτή εργασιακή συνθήκη όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα από τα διοικητικά όργανα του φορέα, αλλά αντιθέτως χρησιμοποιείται ως εργαλείο για τον άμεσο ή έμμεσο εκφοβισμό οποιουδήποτε εργαζομένου τολμήσει να εκφράσει κάποιο αίτημα ή παράπονο σχετικό με τις συνθήκες εργασίας (υποχρεωτικές και απλήρωτες υπερωρίες, ανάθεση εργασιών τελείως άσχετων με την περιγραφή της θέσης για την οποία έχει κάποιος προσληφθεί, μισθολογική αδιαφάνεια και προνομιακή μεταχείριση εργαζομένων που δεν διαθέτουν ούτε τα ελάχιστα τυπικά προσόντα κα).
Ενδεικτική είναι η στάση που κράτησε η Διοίκηση του Φεστιβάλ στην περίπτωση της Κατερίνας Μιχαήλ. Η εργαζόμενη κατήγγειλε εγγράφως την επανειλημμένη αδιαφορία της Διεύθυνσης και της Υπεύθυνης Ανθρώπινου Δυναμικού σε ζητήματα υποστελέχωσης και κακοδιαχείρισης, καθώς επίσης εργασιακό εκφοβισμό και την εκδικητική απομάκρυνση από τα καθήκοντα της ως συντονίστριας προσωπικού ετήσιας δραστηριότητας, ζητώντας από το ΔΣ του Φεστιβάλ δικαίωμα ακρόασης.
Παράλληλα, συνολικά 36 συνάδελφοί/ισσές της έστειλαν δύο ενυπόγραφα κείμενα επιβεβαιώνοντας τις καταγγελίες και ζητώντας από το ΔΣ να δοθεί το δικαίωμα ακρόασης στη συνάδελφό τους, στα πλαίσια ισότιμης μεταχείρισης κάθε εργαζομένου.
Παρότι στην πράξη οι προτάσεις της εργαζόμενης όσον αφορά την υποστελέχωση έγιναν αποδεκτές από τη Διοίκηση του Φεστιβάλ, η οποία προχώρησε σε επιπλέον προσλήψεις αντί για τις σχεδιαζόμενες περικοπές, η ίδια Διοίκηση όχι μόνο δεν έδωσε το δικαίωμα αυτό στην εργαζόμενη, αλλά προανήγγειλε την επικείμενη απόλυση της και ενέτεινε τις πρακτικές εργασιακού εκφοβισμού.
Ως Πόλη Ανάποδα απαιτούμε από τη Διεύθυνση του Φεστιβάλ να προασπιστεί τον δημόσιο και κοινωνικό του χαρακτήρα ως πολιτιστικό θεσμό, να διακόψει παρόμοιες αντεργατικές πρακτικές και συγκεκριμένα:
– Να μην προβεί σε απόλυση της Κατερίνας Μιχαήλ, ανανεώνοντας άμεσα τη σύμβαση με βάση τα συμφωνημένα καθήκοντά της.
– Να προχωρήσει στην πρόσληψη του πάγιου προσωπικού με σταθερές εργασιακές σχέσεις αορίστου χρόνου, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ένα ασφαλές, αξιοπρεπές και δημιουργικό περιβάλλον εργασίας.
Η Πόλη Ανάποδα