Η 8η Μάρτη έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας προς τιμήν των εργατικών αγώνων του 1857 στη Νέα Υόρκη, όταν οι εργάτριες κλωστοϋφαντουργείων ξεσηκώθηκαν με αιτήματα τους τις καλύτερες συνθήκες εργασίας και τη μισθολογική ισότητα με τους άντρες συναδέλφους τους. Πάνω από 160 χρόνια μετά τα αιτήματα τους παραμένουν επίκαιρα. Στη μετα-μνημονιακή «κανονικότητα», οι γυναίκες ζουν μέσα στην επισφάλεια, με ελαστικές σχέσεις εργασίας, υψηλά ποσοστά ανεργίας, άνισες ευκαιρίες στην αγορά εργασίας και μισθολογική ανισότητα που ξεπερνά το 12%.
Ακόμα δυσκολότερη είναι η καθημερινότητα των εγκύων εργαζόμενων, οι οποίες κινδυνεύουν από απολύσεις και η χορήγηση των αδειών τους γίνεται αντικείμενο προσωπικής «διαπραγμάτευσης». Η καθημερινότητα μας, επιβαρύνεται διπλά από την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και των δομών του. Η υπολειτουργία των βρεφονηπιακών σταθμών, γηροκομείων, νοσοκομείων μετακυλίει το βάρος δυσανάλογα τις γυναίκες.
Μέσα σε αυτή την καθημερινότητα, επιχειρούνται να καταργηθούν κατακτήσεις χρόνων, όπως δείχνει η επίθεση στο κατοχυρωμένο δικαίωμα στην έκτρωση, το οποίο απειλείται από τις συντηρητικές φωνές της χώρας, με την κατάπτυστη προσπάθεια καθιερωθεί μέρα για «το δικαίωμα του αγέννητου παιδιού» και όλη τη σχετική καμπάνια που αντιμάχεται το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματός μας.
Τα γυναικεία σώματα αποτελούν πεδία εκμετάλλευσης και κακοποίησης και η έμφυλη και σεξιστική βία είναι καθημερινότητα. Τα θύματα βιασμού στιγματίζονται και αμφισβητούνται από την αστυνομία και τα ΜΜΕ, οι γυναικοκτονίες αντιμετωπίζονται ως εγκλήματα πάθους και τιμής.
Οφείλουμε λοιπόν να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο αλληλεγγύης και προστασίας εντός του αστικού ιστού και να απαιτήσουμε από την τοπική αυτοδιοίκηση και τον Δήμο Θεσσαλονίκης να πάρουν θέση. Διεκδικούμε:
- ενίσχυση και εμπλουτισμό των δομών κοινωνικής υποστήριξης για τις γυναίκες, όπως δημοτικών κέντρων δημιουργικής απασχόλησης (ΚΔΑΠ) και των παιδικών & βρεφονηπιακών σταθμών,
- καθιέρωση μόνιμων και σταθερών θέσεων εργασίας σε όλες τις δημοτικές υπηρεσίες,
- ενίσχυση των υπαρχουσών και τη δημιουργία επιπλέον δημοτικών δομών υποστήριξης για τις κακοποιημένες γυναίκες,
- ίδρυση δημοτικών κέντρων οικογενειακού προγραμματισμού με ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς που θα παρέχουν συμβουλευτικές υπηρεσίες γύρω από ζητήματα σεξουαλικής υγείας και σεξουαλικού προσανατολισμού,
- ένταξη κύκλου επιμόρφωσης για το φύλο και την σεξουαλικότητα στο πρόγραμμα «Σχολές Γονέων» της Διεύθυνσης Κοινωνικής Προστασίας & Δημόσιας Υγείας του Δήμου Θεσσαλονίκης,
- ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την εμπλοκή όλων μας σε ζητήματα φύλου και ισότητας.
Την Κυριακή 8 Μάρτη απεργούμε από τη δουλειά και το σπίτι και συμμετέχουμε στην κινητοποίηση στις 12:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου.