Η δολοφονία του δεκαεννιάχρονου Άλκη Καμπανού σόκαρε τον κόσμο της πόλης μας, αλλά και όλη την Ελλάδα. Ένας ακόμα νέος άνθρωπος δεν βρίσκεται πια μαζί μας, εξαιτίας του τυφλού οπαδικού φανατισμού. Ακούστηκαν και ακούγονται πολλά συλλυπητήρια στην οικογένεια του αδικοχαμένου νέου και πολλές συγγνώμες. Οι δράστες εντοπίζονται ένας-ένας και οδηγούνται στη δικαιοσύνη, το αυτονόητο δηλαδή. Παράλληλα, το κράτος και οι αρχές για άλλη μια φορά αναλαμβάνουν δράση για «να τελειώνουν» με τους χούλιγκαν.
Αυτούς δηλαδή που άφησαν ανενόχλητους να ξεδιπλώνουν στην πόλη μας τις δολοφονικές τους επιθέσεις. Μόνο από τύχη δεν είχαμε περισσότερα θύματα τα προηγούμενα χρόνια. Σαν να μην ήταν αρκετές οι δολοφονίες ενός Κύπριου και ενός Βούλγαρου νέου από οπαδικές επιθέσεις, προκειμένου να ενεργοποιηθούν οι αρχές για να εντοπιστούν οι δράστες, να ευαισθητοποιηθούν τα ΜΜΕ και να κινητοποιηθεί η κοινωνία για να καταπολεμηθεί το φαινόμενο της οπαδικής βίας.
Δεν αρκούσαν στις αρχές της πόλης οι επιθέσεις που πραγματοποιούσαν ακροδεξιές ομάδες καλυπτόμενες πίσω από τα σύμβολα του ΠΑΟΚ. Έκαψαν ανενόχλητες τη Libertatia μέρα μεσημέρι, ξεδίπλωναν δολοφονικές επιθέσεις σε συγκεντρώσεις και καταλήψεις, χτυπούσαν μαθητές και φοιτητές στο ΕΠΑΛ Ευόσμου, μέσα από το οποίο πετάχτηκαν μέχρι και βόμβες μολότοφ. Είναι σαφές πως η ασυλία και η κάλυψη που παρείχε το κράτος, η αστυνομία, η δικαστική εξουσία και οι μεγάλες πλάτες στην οικονομική εξουσία σε αυτές τις ομάδες οδήγησε στο αναμενόμενο δυστυχώς. Κάποια στιγμή θα συνέβαινε το μοιραίο.
Πραγματικά υπάρχει κάποιος που θα πίστευε πως όταν συμβαίνουν επιθέσεις με τέτοια πλέον συχνότητα και με τέτοια δολοφονικά χαρακτηριστικά δεν θα υπάρξουν θύματα; Όταν μια ακραία αντικοινωνική αντίληψη μισαλλοδοξίας και επιβολής του ισχυρού μέσω της άσκησης βίας διαχέεται στην κοινωνία (με οποιοδήποτε πρόσχημα) και καθίσταται ως μια πιθανή εκδοχή της κοινωνικής πρακτικής με την υποστήριξη επιχειρηματικών συμφερόντων και την κάλυψη της αστυνομίας, τότε οι προεκτάσεις που μπορεί να πάρει είναι ανεξέλεγκτες.
Δύο εβδομάδες μετά τη δολοφονία, όλες οι κινήσεις του κράτους περιορίζονται στο σύμπτωμα του φαινόμενου, όπως άλλωστε συμβαίνει κάθε φορά. Προφυλακίσεις, σύνδεσμοι και οπαδοί μπαίνουν στο στόχαστρο. Φυσικά και οποιαδήποτε εγκληματική ενέργεια πρέπει να οδηγηθεί στην δικαιοσύνη άμεσα. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει ήδη, πολύ πριν τη δολοφονία. Όμως, λύσεις για το πρόβλημα του χουλιγκανισμού εμπνευσμένες από την Θάτσερ, όπως το ιδιώνυμο και οι απαγορεύσεις μετακινήσεων, το μόνο που έφεραν στην χώρα μας ήταν η περαιτέρω όξυνση του φαινομένου.
Αν ωστόσο δεν καταπολεμηθεί η ίδια η ασθένεια και τα αίτια που την προκαλούν, τότε είναι μάλλον απίθανο να εξαφανιστούν τα συμπτώματα, παρά μόνο για μικρό χρονικό διάστημα μέχρι να επανέλθουν με άλλη ίσως μορφή. Πώς να συμβεί αυτό όμως όταν τα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από όλα αυτά είναι μεγάλα; Γιατί να αντιμετωπίσει στη ρίζα τον οπαδικό φανατισμό, αντί να τον εκμεταλλεύεται από τη μία για να διαιρούνται οι από κάτω και από την άλλη για να υπάρχουν οπαδικοί στρατοί επιχειρηματικών συμφερόντων;
Ενδεικτικά θα αναφέρουμε ότι η ΕΠΟ και οι ΠΑΕ που την απαρτίζουν, την ίδια μέρα της κηδείας του νεαρού Άλκη, δεν έκαναν το αυτονόητο, δηλαδή να αναβάλλουν την αγωνιστική. Ήταν, απ’ ότι φαίνεται, πιο σημαντικά αυτά που διακυβεύονταν (τηλεοπτικά, στοίχημα, αγωνιστικό καλεντάρι κλπ.). Οι ΠΑΕ δεν θέλουν και δεν μπορούν να είναι μέρος της λύσης. Δεν είναι ικανές ούτε να διοργανώσουν ένα φιλικό αγώνα με φίλους όλων των ομάδων της πόλης, όπως εξέφρασε την επιθυμία της η οικογένεια του δολοφονημένου νέου. Μάλιστα κάτι τέτοιο εξέφραζε και τη μεγάλη πλειοψηφία των φίλων όλων των ομάδων. Αντίθετα τρέφονται και τρέφουν τον οπαδικό φανατισμό, για να εξυπηρετούνται καλύτερα τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους. Το είδαμε στη Νέα Φιλαδέλφεια, το είδαμε στον Πειραιά, το βλέπουμε και στην πόλη μας.
Όσο το ποδόσφαιρο είναι εξαρτημένο και παραμένει στα χέρια μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων διαπλεκόμενων με πολιτικούς παράγοντες και την ίδια την κυβέρνηση, τόσο περισσότερο θα οδηγείται στον δρόμο του αρρωστημένου παροξυσμού για τη νίκη με κάθε τρόπο, την επιβολή του ισχυρού στον αδύναμο, τον φανατισμό και τον χουλιγκανισμό. Τόσο λιγότερο δηλαδή θα θυμίζει αυτό που είναι· ένα παιχνίδι.
Ως Πόλη Ανάποδα εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια, τους φίλους και τις φίλες του Άλκη. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε είδους μισαλλοδοξία στην πόλη μας, προκειμένου να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι και να απομονωθούν κοινωνικά οι αντιλήψεις και τα συμφέροντα που τους εκκολάπτουν. Ταυτόχρονα ζητάμε από τον Δήμο Θεσσαλονίκης ελεύθερους χώρους πρασίνου και δωρεάν προσβάσιμους χώρους αθλητισμού, μικρά γήπεδα γειτονιών, που τόσο μας λείπουν, για να χαιρόμαστε το παιχνίδι μακριά από τα συμφέροντα των επαγγελματικών σωματείων.