Ο Γιάννης Μπουτάρης ξαναχτυπά και δηλώνει πως, αφού η πόλη έχει πάνω από 100.000 φοιτήτ(ρι)ες και σπουδάστ(ρι)ες, αυτοί/ες θα πρέπει να πληρώνουν τέλος εγγραφής 300-400 ευρώ ο/η καθένας/μια. Μας φαίνεται εξωφρενικό – όπως και στον καθένα άλλωστε – ο Δήμαρχος να δηλώνει εν ολίγοις πως εφόσον όλοι τα αρπάζουν από τους/τις φοιτήτ(ρι)ες της πόλης, ας μπει ακόμη ένα χαράτσι ώστε να τους/τις ξεζουμίσει άμεσα και ο Δήμος.
Δεν φτάνει που οι φοιτήτ(ρι)ες και οι σπουδάστ(ρι)ες προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα υπό αντίξοες συνθήκες για να πάρουν ένα πτυχίο που τους πετά σε μια αγορά εργασίας – ανεργίας, τους/τις καλεί να πληρώσουν δίδακτρα ακόμη και από το προπτυχιακό επίπεδο.
Βέβαια, μας έχει συνηθίσει σε χονδροειδέστατες δηλώσεις. Κανείς δεν ξεχνά το άκρως “πετυχημένο”: «Αν ήταν στο χέρι μου θα πουλούσα το Λιμάνι Θεσσαλονίκης για 1 ευρώ και τη Στοά Μοδιάνο τζάμπα».
Αυτές οι δηλώσεις μπορεί να ακούγονται σαν ένα κακόγουστο αστείο, αλλά είναι ακριβώς τοπνεύμα της πολιτικής, την οποία ασκεί ως Δήμαρχος τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για την πολιτική της σκληρής λιτότητας και του μνημονίου, της νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης και της υποταγής στα συμφέροντα των εγχώριων και ευρωπαϊκών ελίτ. Είναι η πολιτική που χαρίζει «γη και ύδωρ» για την κερδοφορία των επιχειρηματιών, ενώ από την άλλη μοιράζει τα κόστη και τις ζημιές στα λαϊκά και φτωχά στρώματα, στη νεολαία. Η πολιτική που μαζεύει το πλούτο από όλους εμάς, για να τον χαρίζει στους λίγους και ευνοημένους. Είναι η Δημαρχία του, άλλωστε, που έχει βάλει στο στόχαστρο τις εργασιακές σχέσεις στο Δήμο (βλ. συμβασιούχοι καθαριότητας) – παρά το προοδευτικό προφίλ που προσπάθησε να καλλιεργήσει.
Εμείς λέμε πως ο Δήμος, όντως θα πρέπει να έχει λόγο για τους/τις φοιτήτ(ρι)ες της πόλης, αλλά όχι για να τους/τις συμπιέζει ακόμη περισσότερο και να συμβάλλει στη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες των ίδιων και των οικογενειών τους (πολλώ δε μάλλον εν μέσω κρίσης).
Αυτό που θα έπρεπε να απασχολεί το Δήμο είναι το πως θα βελτιώσει τις συνθήκες υπό τις οποίες ζουν και σπουδάζουν οι φοιτητές στην πόλη – η οποία αποτελεί και πρωτεύουσα της ανεργίας και της επισφαλούς εργασίας. Θα έπρεπε να μεριμνά από τη μεριά του ώστε οι φοιτητές μετά την αποφοίτηση να μην είναι στον αέρα και όχι να βάζει το χεράκι του για να τους στείλει στην ουρά του ΟΑΕΔ ή στην εργασιακή επισφάλεια.
Έμπρακτα ο Δήμος θα έπρεπε να μεριμνά ώστε οι φοιτήτ(ρι)ες:
- Να ζουν σε αξιοπρεπή σπίτια και με λογικά ενοίκια αντί να πέφτουν θύματα της κερδοσκοπίας με την μετατροπή της κατοικίας σε τυπικό εμπόρευμα.
- Να μετακινούνται με τις Δημόσιες Συγκοινωνίες με ασφάλεια και δωρεάν.
- Να έχουν δωρεάν πρόσβαση σε πολιτιστικές δραστηριότητες και δράσεις.
- Να διεκδικήσει μαζί τους τη μέριμνα του κράτους για κατασκευή νέων και αναβάθμιση των υπαρχόντων φοιτητικών εστιών.
Η νεολαία της πόλης δεν θα σταματήσει να αγωνίζεται, δεν θα αφήσει τέτοιες δηλώσεις να περάσουν σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ούτε και θα επιτρέψει σε κάποιους να πάρουν θάρρος για να συνεχίσουν να της κλέβουν το παρόν και το μέλλον!