Τη Δευτέρα 10 Οκτώβρη ο Κωνσταντίνος Ζέρβας κατέθεσε την εκ νέου υποψηφιότητά του για τις επόμενες δημοτικές εκλογές, μαζί με τον απολογισμό της έως τώρα θητείας του. Μιας κι οι δικοί μας άνθρωποι, αυτοί κι αυτές που είναι υποχρεωμένοι να παίρνουν λεωφορεία ή να νοικιάζουν σπίτια σε αυτή την πόλη, μάλλον απουσίαζαν από τη λαμπερή αυτή εκδήλωση, ας μας επιτρέψει σε αυτόν τον απολογισμό να προσθέσουμε και τη δική μας εμπειρία:
– Σε μια πόλη με ελάχιστο πράσινο, δεν κατάφερε να δώσει ούτε ένα τετραγωνικό νέου ελεύθερου χώρου. Αντίθετα, η Πλατεία Ελευθερίας μετατράπηκε ξανά σε πάρκινγκ, ο χώρος της ΔΕΘ προορίζεται για φαραωνικά ξενοδοχεία και εμπορικά κέντρα, ενώ στα τελευταία ανοιχτά ρέματα, όπως αυτό στο Κρυονέρι, χτίζονται πολυκατοικίες. Αποτέλεσμα, η ποιότητα ζωής πέφτει, σε κάθε βροχή πνιγόμαστε, ενώ οι ασθένειες από την ατμοσφαιρική ρύπανση θερίζουν.
– Σε ένα κέντρο διαρκώς φρακαρισμένο από αυτοκίνητα, κάθε μετακίνηση γίνεται εφιάλτης. Τα λεωφορεία του ΟΑΣΘ έχουν αυξηθεί ελάχιστα, ενώ κυκλοφορούν μετά βίας χωρίς αποκλειστικές λεωφορειολωρίδες. Οι ποδηλατόδρομοι καταλαμβάνονται από ΙΧ, φορτηγά παντός είδους και κλούβες, καθιστώντας την ποδηλασία extreme sport. Οι πεζοί κινούνται με δυσκολία στα κατειλημμένα πεζοδρόμια, ενώ οι ανάπηροι είναι εξορισμένοι από τον δημόσιο χώρο.
– Την ίδια στιγμή, η διοίκηση του Δήμου παρακολουθεί άπραγη το κόστος της στέγασης και την ενεργειακή φτώχεια να απογειώνονται.
Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε ακόμα για την ανεπαρκή κοινωνική πολιτική, την αποτυχία στην ανακύκλωση, την εμμονή σε άχρηστα έργα βιτρίνας, την απουσία μιας στρατηγικής παραγωγικής ανασυγκρότησης της πόλης, πέρα από τον μονόδρομο του τουρισμού, και τόσα άλλα. Ας μείνουμε μόνο σε ένα: η διαρκής κατήφεια που κυριαρχεί στην πόλη είναι η καλύτερη απόδειξη μιας βαθιά αποτυχημένης θητείας που δεν πρέπει να επαναληφθεί.
Από την άλλη, η αντίδραση σε μια αποτυχημένη διοίκηση δεν είναι επαρκής ενοποιητική βάση για την αλλαγή που χρειάζεται αυτή η πόλη. Η συγκυριακή συγκόλληση αυτοδιοικητικών παραγόντων από δεξιά και αριστερά, με μόνο κοινό στοιχείο την εναντίωση στον Ζέρβα, χωρίς κοινό όραμα, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς συλλογικότητα, αποτελεί συνταγή ήττας. Η πόλη μας δεν χρειάζεται ένα χλιαρό όχι, θέλει πολλά ισχυρά ναι. Ούτε βέβαια χρειάζεται χρίσματα από τα χρεοκοπημένα κόμματα εξουσίας, γενικόλογες διακηρύξεις και ατομικές φιλοδοξίες.
Χρειάζεται καθαρές θέσεις για μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, όπως το μητροπολιτικό πάρκο στη ΔΕΘ, η προστασία των ελεύθερων χώρων, η αποκατάσταση των ρεμάτων, η προστασία της στέγης και των ενοικιαστών, ο περιορισμός της βραχυχρόνιας μίσθωσης, η αλλαγή του μοντέλου ανακύκλωσης, ο περιορισμός της αυτοκίνησης και η απελευθέρωση ζωτικού χώρου για τα μέσα μεταφοράς, το ποδήλατο, τον πεζό. Χρειάζεται σύνδεση με την αγωνιζόμενη κοινωνία. Χρειάζεται σύγκρουση με τις εταιρείες, τους εργολάβους, τις παρατάξεις τους, την κυβέρνηση. Χρειάζεται ένα τεκμηριωμένο και ριζοσπαστικό πρόγραμμα. Πάνω από όλα, χρειάζεται συλλογικότητα.
Αυτόν τον δύσκολο δρόμο θα βαδίσουμε ως Πόλη Ανάποδα. Και πιστεύουμε ότι έχουμε τις προϋποθέσεις για να γίνουμε η έκπληξη αυτών των εκλογών.