Για ένα παραλιακό μέτωπο ελευθερίας απέναντι σε συμφέροντα, τραπεζοκαθίσματα, security και εργολάβους

Το πρωί της Κυριακής 31/3, στη γεμάτη κόσμο Νέα Παραλία, η «Πόλη Ανάποδα» πραγματοποίησε παρέμβαση για τις επιθέσεις που δέχεται το παραλιακό μέτωπο από τα επιχειρηματικά συμφέροντα. Μέλη του δημοτικού μας σχήματος μοίρασαν κείμενο (βλ. παρακάτω) ενάντια στη μίσθωση των περιπτέρων για καφετέριες, την παρουσία σεκιούριτι, την κατασκευή υπόγειων πάρκινγκ και μαρίνας. Η ανταπόκριση των περαστικών ήταν θετική, καθώς φαίνεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών επιθυμεί μια παραλία ελεύθερη από τραπεζοκαθίσματα και επιχειρήσεις.
 
 
 
 
 

Μέσα στην ανακατωσούρα της προεκλογικής περιόδου, η Νέα Παραλία και το παραλιακό μέτωπο της πόλης μας δέχεται μια πολλαπλή επίθεση από το Δήμο και τα οικονομικά συμφέροντα:

Πρώτο, ο Δήμος Θεσσαλονίκης προχώρησε στην εκμίσθωση των 7 γυάλινων περιπτέρων σε μεγάλες εταιρίες της εστίασης, με ετήσια μισθώματα που κυμαίνονται μεταξύ 150.000-200.000 ευρώ. Ως «Πόλη Ανάποδα» δεν θα λέγαμε υποχρεωτικά όχι σε μια ήπια χρήση κάποιων γυάλινων περιπτέρων ως κυλικεία για τους περαστικούς, χωρίς τραπεζοκαθίσματα, με αυστηρούς περιβαλλοντικούς, αισθητικούς και εργασιακούς όρους. Όμως, το ύψος του μισθώματος (6-7 φορές πάνω από την τιμή εκκίνησης) και η περίφημη ανικανότητα του Δήμου να προστατέψει το δημόσιο χώρο, υποδεικνύουν ότι η Νέα Παραλία κινδυνεύει να γεμίσει με εκατοντάδες τραπεζοκαθίσματα. Η αισθητική θα αλλοιωθεί βάναυσα, οι εργαζόμενες στις νέες καφετέριες θα αντιμετωπίσουν τις συνηθισμένες συνθήκες γαλέρας, οι επιχειρηματίες θα αποκομίσουν γιγάντια κέρδη και ο Δήμος θα τσιμπήσει ένα ξεροκόμματο, για να πληρώνει τη συντήρηση ενός χώρου, που σε μεγάλο ποσοστό θα έχει απαλλοτριωθεί από τις ίδιες τις εταιρείες: για να αναλάβει δηλαδή τη λάντζα στις καφετέριες του Σαββίδη.

Δεύτερο, με αφορμή την κλοπή 3,5 τόνων χαλκού – αλλά σε προφανή συσχέτιση με την παραχώρηση των περιπτέρων, ο Δήμος Θεσσαλονίκης ετοιμάζεται να προσλάβει με δικό του κόστος ιδιωτική Security για τη φύλαξη των πάρκων. Η παρουσία ιδιωτικών αστυνομικών σε ένα δημόσιο χώρο προκαλεί αυτονόητη αποστροφή, καθώς και εύλογους προβληματισμούς για τα όρια της δικαιοδοσίας τους, τις ικανότητές τους, το ενδεχόμενο διακρίσεων, αποκλεισμών και καταπάτησης δικαιωμάτων. Αυτό που μας τρομάζει όμως περισσότερο είναι η σταδιακή εκχώρηση δημόσιων υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα. Για την φύλαξη της Νέας Παραλίας πρέπει να ισχύει ό,τι ισχύει για κάθε δημόσιο χώρο. Οτιδήποτε άλλο, παραπέμπει σε αλλαγή καθεστώτος και έμμεση ιδιωτικοποίηση.

Τρίτο, και πιο επικίνδυνο: πριν από λίγες ημέρες ο Δήμος Θεσσαλονίκης παρουσίασε τη μελέτη «Στρατηγική Ανάπλασης Παραλιακού Μετώπου Θεσσαλονίκης» που εκπόνησε η κακόφημη πολυεθνική Deloitte με την υποστήριξη της ακόμα πιο κακόφημης Παγκόσμιας Τράπεζας. Το βασικό μοντέλο που προτείνει είναι αυτό των ΣΔΙΤ: το κράτος ή ο Δήμος επενδύει σε υποδομές, οι τουριστικές επιχειρήσεις μισθώνουν τους χώρους-φιλέτα και οι ιδιοκτήτες ακινήτων αποκομίζουν το κέρδος από την αύξηση της αξίας τους. Μέσα από τη μελέτη, διαφαίνονται μεγάλοι μελλοντικοί κίνδυνοι για την παραλία και τους ελεύθερους χώρους, όπως η κατασκευή υπόγειων πάρκινγκ στη Νέα Παραλία (!), η καταστροφή του Κελλάριου Κόλπου με την υποχρεωτική μετεγκατάσταση των Ναυτικών Ομίλων (ώστε οι σημερινοί χώροι τους να νοικιαστούν εκ νέου για καφετέριες) και η ολοκληρωτική οικοδόμηση των πρώην Λαχανόκηπων.

Τελευταίο, και συμβολικό: ο επιχειρηματίας Σταύρος Ανδρεάδης, με τη συμφωνία του Δήμου, «αναλαμβάνει» επισήμως, με δικά του συνεργεία, τη συντήρηση δύο πάρκων της Παραλίας, εν είδη «ανιδιοτελούς» δωρεάς προς την πόλη.

Το τοπίο που διαμορφώνεται -συνεχόμενες καφετέριες, ιδιωτικό σεκιούριτι, επιχειρηματίες-«ανάδοχοι», real estate- αλλοιώνει καθοριστικά τον δημόσιο, ανοιχτό, ελεύθερο χαρακτήρα της παραλίας, ενώ επιβαρύνει ακόμα περισσότερο το αστικό περιβάλλον με εντατικές, εμπορικές χρήσεις. Η παραλία και τα πάρκα της αποτελούν αυτή τη στιγμή την τελευταία διέξοδο για τους κατοίκους μιας κλειστής, υπερδομημένης μεγαλούπολης.

Ως «Πόλη Ανάποδα» δεν θα επιτρέψουμε να θυσιαστεί και η Παραλία στο βωμό μιας στρεβλής τουριστικής ανάπτυξης, να μετατραπεί σε ένα ακόμα πεδίο κατανάλωσης και κερδοσκοπίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ηχορύπανση, απορρίμματα, περιορισμούς στην προσβασιμότητα, αποκλεισμούς). Ακόμα και αν δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε τη μίσθωση των γυάλινων, να ξέρουν ότι θα είμαστε εκεί για να ελέγχουμε την τήρηση των όρων της σύμβασης, αλλά και όλων των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων σε επιχειρήσεις που μισθώνουν ακίνητα του Δήμου.

Η Νέα Παραλία, όπως και κάθε δημόσιος χώρος, θα είναι ζωντανή όσο την χρειάζονται και την χρησιμοποιούν οι κάτοικοι και οι επισκέπτες της πόλης, όσο θα μπορούμε να περπατάμε, να εκφραζόμαστε, να δημιουργούμε ελεύθερα σε αυτή.

Αυτό που οφείλει να κάνει η Δημοτική Αρχή είναι το ελάχιστο, δηλαδή να εξασφαλίσει -με δημόσιους πόρους και με δικά της μέσα- την καθαριότητα, το φωτισμό, το πράσινο. Αφού αρνήθηκε συστηματικά επί χρόνια να κάνει το στοιχειώδες, να αλλάξει έστω μια λάμπα (έχει περάσει κανείς από το Δήμο να δει πόσες από τις λάμπες λειτουργούν στον «Κήπο των Εποχών»;), έρχονται σήμερα όλες οι κυρίαρχες παρατάξεις να επιβάλλουν την ιδιωτικοποίηση ως τη μόνη λύση απέναντι στην «εγκατάλειψη» της Νέας Παραλίας.

Ας πράξει λοιπόν ο Δήμος το καθήκον του και τα υπόλοιπα ας τα αφήσει στην κοινωνία της πόλης, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία της. Εμείς τουλάχιστον, την εμπιστευόμαστε πολύ περισσότερο από τον Σαββίδη, τον Ανδρεάδη ή την Παγκόσμια Τράπεζα.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *